Graag voor een tientje patat!
Deze mail kreeg ik van de inhuursite toegestuurd naar aanleiding van een eerdere uitvraag.
“Beste geïnteresseerden,
Bij nader inzien heeft de opdrachtgever maximaal 28 uur beschikbaar voor deze opdracht in plaats van de eerder gecommuniceerde 36 uur per week. Deze uren worden niet verhoogd en is echt een absolute max.”
Of het werk het nu vraagt of niet, je mag er niet meer tijd aan besteden. @Walter Keyner, mijn kantoorgenoot, noemt dit “tientjepatat” projecten. Ik heb een tientje, hoeveel project krijg ik daar voor?
Dat is bij de ene patatboer meer dan bij de andere. Het hing er vroeger ook vanaf of dat je het meekreeg in een zak van de patatkraam, of dat je met je eigen pan naar de patatkar kwam (ja dat deden we vroeger, scheelt nu 25 cent statiegeld). Het zegt ook erg weinig over het resultaat dat geleverd moet worden. Zelfde kwaliteit, maar dan meer of minder? Zelfde hoeveelheid, maar dan over een andere periode?
Lijkt me trouwens een prima opdracht, je werkt 28 uur en gaat dan naar huis, het is immers een absolute max. Meer tijd heeft de opdrachtgever niet beschikbaar. (Ook deze snap ik niet zo goed. Zij hoeft toch geen tijd beschikbaar te hebben, maar de opdrachtnemer?)
Beetje flauw van me, weet ik wel. Maar het valt bij mij niet helemaal in mijn visie op #goed opdrachtgeverschap en een heldere samenwerking. Ik ben erg benieuwd hoe de opdrachtgever dat zelf ziet. Hoe zij er mee om wil gaan als de uren op zijn, maar het werk niet af. Of hoe de inschrijver er mee omgaat als het werk af is en de uren nog niet op zijn.
In de praktijk lost het zich altijd op. Er wordt een manier gevonden om het werk aan te passen of, vaker nog, de uren te verhogen of de inhuurperiode te verlengen. Maar als we dit al weten, waarom regelen we dat dan niet direct in de uitvraag. Raar toch?
